door Een geslaagd
kampioenschap! De eerste titel is al weer binnen. Het nieuwe jaar is nog geen
maand oud of het is al weer “winnen, winnen, winnen!”
Ik tik dit
overigens terwijl ik vrolijk zit te knagen op mijn tosti sambal setan, een
heerlijke zoete saus die je tosti nou net even die kruidige twist geeft
waardoor het geen gewoon broodje gesmolten kaas meer is.
Voorheen
beschreef ik zo’n laagje sambal setan als “pittig” en “met een bite”, maar
sinds gisteren onze voorzitter het lumineuze idee had om de Painmaker Challenge
onderdeel te laten zijn van de De Grote Enschedese RC’69 Winterkampioenschappen
2013, beschik ik niet meer over de juiste papillen om daar nog van onder de
indruk te zijn.
Wat een
ontzettend slecht idee!
Die houden we
d’rin.
De absolute koning
van de Painmaker Challenge was natuurlijk Stijn (u weet wel; die van de fles Essacher
Luft die maar niet leegraakt), die een stevige theelepel saus nam en vervolgens
geen spier vertrok.
Indrukwekkend!
Maar niet zo
leuk.
Veel leuker was
Jan-Willem Tigchelaar, die de uitdaging, neergezet door Stijn, enthousiast
aannam, een soeplepel saus naar binnen werkte en vervolgens sprak: “Ach, valt
best mee.”
En toen werd ’t
echt leuk.
Ik denk dat zelfs
Jan-Willem niet wist dat ie zo snel van kleur kon veranderen. En zo vaak.
Hilarisch!
Het was deze
performance, deze traktatie aan de rest van de vereniging, die de doorslag
heeft gegeven.
Het leek er lange
tijd op dat we een gelijk spel hadden. Stijn en Jan-Willem hadden eendrachtig
met veel elan de zaag gesloopt op de scrumbok, daarbij alle konkurentie in
tranen van wanhoop achterlatend. En hoewel zulks een teamwerk altijd op prijs
wordt gesteld, is het met winnaars nou eenmaal zo dat er maar één kan zijn.
Daarom:
De ERC’69
Winterkoning 2013 is… (klaroengeschal & tromgeroffel):
Jan-Willem
Tigchelaar
(Applaus,
gejuich).
Geef een reactie