door In willekeurige volgorde Brent, Lenny, Storm, Sam, Ruben, Teun en Marten. Onthoud deze namen en kom ze een flinke schouderklop geven a.s. dinsdag bij de training.
The Lions van ERC…
1 november, stond het Brakkentoernooi in Breda op het programma. Na de gebruikelijke aanrijd perikelen was het verzamelen geblazen rond 10 uur. Als je dan naar de datum kijkt en denk, dikke jassen tijd… U heeft het mis. Volle zon, lekker warm, beetje ochtenddauw nog op het gras. Met 7 spelers en 5 wedstrijden voor de boeg tegen niet al te gemakkelijke tegenstanders, lijkt dit een pittig potje te worden.
Om 10:50uur begint het programma’s voor onze turven. De eerste wedstrijd was direct tegen een kanshebber BRC 1, de mannen van Breda zelf staan op de lijst. De wedstrijd wordt goed begonnen en met een 2 – 0 voorsprong hebben de mannen de neiging om voor de makkelijke winst te gaan…. Dat moeten ze helaas bekopen met een verlies… dat hakt er toch helaas wel even in. Scotty beam me up… met de hoofden omlaag komen ze van het veld.
Direct aansluitend moet er weer aangetreden worden, dus snel de koppen bij elkaar. Want op onze toer naar Den Haag in 2015 moeten we nog wel een wedstrijd ritme gaan ontwikkelen. Na dit korte kringgesprek zie ik de wilde ogen van onze leeuwen glinsteren. Dit gaat een mooie dag worden.
De tweede pot wordt dik gewonnen waardoor wij in de poule als runner-up de rest van de dag mogen oppakken.. 2 down 3 to go. De poule voor de runner-up is niet ligt te noemen, Oysters, Eindhoven staan op de menu kaart. De messen zijn geslepen en laten we niet vergeten. Met 7 Turven is er geen mogelijkheid om te wisselen, even op adem te komen of even snel wat water te drinken.
Dus aan de bak. De tegenstanders moeten onderworpen worden. Rauw worden beide tegenstander met de vloer gelijk gemaakt. De tries vliegen je om de oren. Is het niet Sam of Teun, met support van de andere 5, dan is het wel de verwoede pogingen van Lenny en van Brent om zelf de eer te krijgen om die tries te drukken. Ruben maakt nog een lelijke smakker, Storm gaat plat op zijn rug, Teun krijgt een tik in tegen zijn hoofd, het middenrif van Marten ligt nog in Breda en Sam mist tegenwoordig twee botten in zijn enkel. Lenny en Brent maken nog een paar gevaarlijke buitelingen. Blijkbaar vinden ze in het zuiden van het land roundhouse (slinger) tackles iets heel normaals. Nadat de scheidsrechter hier vriendelijk edoch dringend op gewezen is, dat wij onze leeuwen graag heel mee naar huis nemen komt dit in onze finale wedstrijd tot uiting dat ERC’69 dreigt met terug trekken van ons team als hier niet iets aan gedaan wordt.
De laatste act was The Dukes, die ons vorig jaar nog een kleine vernedering lieten voelen, na een uur pauze en met een geweldige veerkracht van onze kerels werd dit varkentje ook nog even gewassen. Storm, aka Mini Chabal, vond de het try gebied een mooie plaats en vond dat wel mooi om er een paar keer te landen. Sam maakte er een show van waar de All Blacks nog een puntje aan kunnen zuigen. Wat een team, groeien in een toernooi, is een understatement. Het gevolg deze wedstrijd zorgt voor de eerst plaats in de poule van de runner-up. Met een mooie beker die in het clubhuis te bewonderen is, een hele vette gave dag achter de rug, is hier een zware strijd geleverd. Op naar de volgende voorbereidingstoernooien.
Als we toch die eerste wedstrijd ook binnen hadden kunnen halen… wow… ik durf het bijna niet te bedenken… Hier een kiekje van OUR LIONS na de overwinning op The Dukes.
Armin Tangelder.
Geef een reactie