Zoals de afgelopen wedstrijden te zien was is ons team met jonge leeuwen gretig als nooit tevoren. De trainingen hebben geleid tot een team om u tegen te zeggen. Vandaag op het programma misschien wel de zwaarste pot van het jaar: Dwingeloo/Groningen, om een of andere reden altijd weer een geduchte tegenstander.
Onze blessure bank (Nog steeds niet door het mooie Rugby spel, maar veelal gym op school of onhandigheid in de vrije tijd) is goed gevuld. We missen uiteindelijk 6 speler om de meest uiteenlopende redenen. Wat had ik graag tegen dit team willen staan met een compleet eigen team.
Neemt niet weg dat de spanning er vanaf de KO, om 11:00, direct goed in zat.
Binnen enkele minuten stonden we met 5 – 0 achter. Ondanks de goede voorbereiding was dit niet wat we verwacht hadden… zo snel? Maar hier komt dan toch de flexibiliteit van onze spelers naar boven. Prima… kom maar op was de mentaliteit. Jos die zich eens goed boos ging maken en er voor ging staan. Jans die voor de derde keer en zichzelf opofferend de hele wedstrijd heeft gehooked als vervanger van Storm. Marten die volledig onzelfzuchtig lekker aan het tackelen sloeg. Tim, lekker support lopend en Pim die goed door ging op de punten waar het moest. En zelfs het gras van dichtbij zag omdat, laten we eerlijk zijn, Dwingeloo gewoon alles pakte qua tackles wat er door kwam. Maar de stand kwam snel terug naar gelijk en zelfs een tijdje een lekkere voorsprong. 2, puntjes meer, 7 puntjes meer. Moeilijke hoeken voor de conversie over gehouden. Dus het kruipt langzaam door. Alles weer inleveren, conversie missen…. man wat gaat het gelijk op. Met een kleine achterstand gaan we de rust in.
Rust, pep talk, mensen op de plaats drukken. En lof waar lof hoort… Het team luisterde, ze begrijpen zelf ook dat als je gaat lopen klooien je deze pot gewoon zwaar aan de broek krijgt. Dus met opgeheven hoofd het veld in. Jack wat pijntjes in de knie, Adje had last van zijn rug, Tim van zijn zij en een vinger in zijn oog. Her en der was het even mis. Angst voor oude blessures, Marten ff naar de kant voor zijn voet/been. Maar de drang om weer in het veld te staan en je team niet te laten stikken was super hoog.
Tweede helft stond er een heel ander team. De achterstand van de rust werd ingelopen. Support waar support nodig was. Een team wat elkaar helpt en gunt. Wat een puur genot om naar te kijken. Ik heb zeker op deze leeftijd nog niet vaak zo’n mooie en spannende pot gezien. Bal rippen hier, poetsen daar, lopen als een malle, ruck ruck ruck, lijn en daar kwamen de scores. Noēl, weer mooi werk in de lijn. Maar het voorwaartse bloed van deze leeuw steekt zijn kop weer op. Daar waar Dwingeloo eigenlijk sterker was, kwam de kracht uit onze voorwaartsen bij de scrum en het geweld uit de lijn. Wat een fantastische pot. Hebben we gewonnen? Nee. Hebben we verloren? Nee… we spelen gelijk. En dat doet recht aan deze pot geweld op het veld.
Deze twee teams waren aan elkaar gewaagd.
En dan zwijmel ik wel een beetje weg, ondanks de goede inzet van de inleen spelers, als we toch een heel eigen team met of zonder wissels hadden gehad.
“Man of the Match” Jans, dus eigenlijk “Woman of the Match” heeft dit verdiend door haar onaflatende opoffering, niet zeiken maar werken. Meid ik ben super trots op wat je hebt gedaan. En hoe je het oppakt… Meer dan verdiend…
Nog 1 te gaan… Bull Dogs, thuis in Enschede. En komt allen kijken want dat wordt ook een spannende pot ga ik vanuit. Bull Dogs weten prima wat Rugby is. En het wordt voor ons alle hands on deck. Dus komt ze aanmoedigen en kom deze week nog ff goed mee trainen.
Zelf zijn we net zo moet van deze pot als de spelers, zo spannend hoeft echt niet hoor…
Maar we hebben genoten en kunnen weliswaar niet meer eerste worden maar tweede in dit geval is ZEKER niet een mindere prestatie.
Nog een keer alles eruit… Tot a.s. zaterdag in Enschede
Gr.
Hamp en Armin
Geef een reactie