Inzet en passie “Oude meesters” van RCO Harlequins verrassen andere Twentse rugbyverenigingen
Tijdens de jaarlijkse rugbystrijd om de Twentecup hebben de oude meesters van het Oldenzaalse Harlequins, de jongste rugbyvereniging uit Twente, de 2e plaats verovert. De 1e teams van o.a. EHRC Dragons uit Hengelo en EARC Big Bulls uit Almelo werden door de Oldenzaalse veteranen vakkundig aan de kant gezet. De uiteindelijke winnaar ERC´69, spelend in de 2e klasse, versloeg de Harlequins uit Oldenzaal in een zinderende finale met 14 – 0. Voor de spelers van de RCO Harlequins alle credits, omdat er bij de tegenstanders veel mensen meespeelden die nog wekelijks trainen. Dus veel balgevoeliger zijn, beter een tackle uitvoeren en makkelijker scoren. Met wat trainingen en het persoonlijk op peil brengen van gewicht en conditie wordt de volgende confrontatie er één met een andere uitslag.
Na een korte trainingsstage in de maand april was het voor de Oldenzaalse rugbyveteranen weer zover: een rugbymeeting die zijn weerga in Twente niet kent. Alle nog actieve Twentse rugbyers streden in Enschede om de die andere cup met de grote oren of te wel de Twentecup.
Na een stroeve start in de eerste confrontatie tegen Big Bulls / Hengelo scoorde Frank Segerink na een fraai uitgespeelde line de 1e try. Daarna speelden de Harlequins als een geoliede machine en werd er o.a door Michel Horstman en Tonny ter Braak gescoord. Eindstand 15 – 0.
Na een korte pauze moesten de Oldenzalers aantreden tegen ERC’69, een team dat overwegend uit jonge studenten bestond. De 1e helft werden de Harlequins keer op keer in de verdediging gedrukt, maar door goed tackelen konden ze een score voorkomen. In de 2e helft kropen de “Oude Meesters” langzaam uit hun verdediging en kregen zelfs kansen om de score te openen. Maar na een heroïsche strijd stond er nog steeds een 0 – 0 op het scorebord.
Na de lunchpauze scoorden Martin Struik en John Gierveld tegen de Big Bulls / Hengelo een try en de conversions werden o.a de Job Oude Bekke en wederom Marthijn Struik benut. Maar vanwege een zware onweersbui moest deze wedstrijd uit veiligheidsoverweging vroegtijdig gestopt worden. Eindstand daardoor 14 – 0.
Met een nog ongeslagen status en geen enkele score tegen begonnen de ervaren Harlequins de finale tegen de studenten van ERC ’69. Het kille regenachtige weer en de zware poulewedstrijden hadden de ambities niet afgekoeld maar de veteranen fysiek een beetje gesloopt. En al snel scoorde Age de Haan van de Enschedese rugbyclub (tevens veteraan) 2 keer en bracht daarmee de ruststand op 14 – 0. Er dreigde voor de RCO Harlequins een walk-over.
In de rust werden de koppen bij elkaar gestoken en een aantal nieuwe afspraken gemaakt en de Harlequins begonnen weer vol goede moed aan de 2e helft. De fysiek veel sterkere (lees: zwaarlijvige) voorwaartsen van de RCO Harlequins kregen steeds meer vat op het spel. En de spelers van de ERC ’69 werden in de verdediging gedrukt. Daarop volgde de ene aanvalsgolf de andere op. Maar door goed verdedigend werk konden de Enschedese rugbyers een score voorkomen. Na het laatste fluitsignaal verlieten we moegestreden, maar trots en bijzonder voldaan en onder luid applaus van het talrijke toegestroomde publiek via het poortje, gevormd door de winnaars van het toernooi ERC’69, het veld .
Niet alleen voor onze Harlequins een leerzame rugbydag, maar zeker ook voor alle andere Twentse rugbyers. De finale van het toernooi hadden ze dan wel verloren maar de net zo belangrijke 3e helft was duidelijk een prooi voor de uit volle borst zingende Harlequins.
Volgend jaar wordt dit prestigieuze toernooi in Hengelo gehouden en de andere Twentse verenigingen zijn nu gewaarschuwd, de oudjes van de RCO Harlequins ballen nog steeds lekker mee en zijn zeker van plan om volgend jaar nog beter te presteren.
Al met al: de grootste winnaar van deze historische middag was rugbyend Twente en stiekem ook de RCO Harlequins met aantal nieuwe aanmeldingen van leden. En het sluiten van nieuwe rugbyvriendschappen en het begin van een nieuwe streekderby: ERC’69 – RCO Harlequins.
Peter Reuvers