We hadden er zin in. We wisten wat we gingen doen, we wisten hoe we het gingen doen. Er waren wat uitdagingen, maar niets waar we ons al te zeer zorgen over moesten maken. We zaten wat krapjes in de derde rijers en wat ruim in de wings, waardoor Henk zijn debuut zou gaan maken op de flanker (met Buma als aflossing) en we dan nog steeds vier wings over hadden.
Verder het debuut van Jonathan (tweede rij)
Laten we eerlijk zijn; we begonnen de wedstrijd als een stel natte kranten. Zonder enige moeite (nou misschien omdat ze tegen de wind in moesten rennen) drukte Betuwe een try. Maar daar was het gelukkig ook mee gedaan.
De rest van de eerste helft was helemaal top. Geholpen door een straf windje in de rug (maar zeker niet alleen daardoor) werd Betuwe teruggedrongen op eigen helft en daar speelde we prima verzorgt rugby. De tegenstander was (behoorlijk) wat groter en had plenty snelheid in huis, maar er werd goed verdedigd en het spel wel goed verdeeld. Langzaamaan haalden we zo de angel uit het Bemmelse spel. De voorwaartsen van Betuwe werden een stuk rustiger, hun backs kregen steeds minder ballen en ze begonnen fouten te maken. Dat was mooi, want de Enschedese scrum begon ook de overhand te krijgen op die van de Betuwe, en de ballen begonnen dus onze kant op te komen.
Aanvallend kwamen we nog niet helemaal uit de verf. We hadden afgesproken om te spelen na een eerste kontaktsituatie op de tweede center in onze helft en op de eerste center in hun helft, maar we waren niet steeds in staat om de bal snel te recyclen in de ruck. Niet in de laatste plaats omdat de voorwaartsen van Betuwe nogal graag met de handjes in de ruck zaten. Daar kregen we dan ook een stapeltje strafschoppen voor die door Daniel werden verzilverd.
We kregen de punten dus wel, maar het is jammer dat we te weinig toekwamen aan loopwerk dat we toch ook kunnen laten zien.
Wat wel heel mooi terugkwam van het trainingsveld was de snelle penetratie na een fout van de tegenstander. Als we eenmaal aan rennen in de kleine ruimte toekwamen pakten we ook heel veel meters. Met Jeroen’s try als feestelijk hoogtepunt.
Met de voorwaartsen van de tegenstander aan barrels gespeeld en een fijne voorsprong was iedereen vol goede moed in de rust voor de tweede helft.
OK; we moesten nu zelf tegen het straffe windje in spelen, maar we leken het gevaar van Bemmel toch behoorlijk te hebben geneutraliseerd. Het wachten was een beetje op het in werking zetten van onze eigen try-machine.
Dat pakte iets anders uit…
Na de wedstrijd hebben we afgesproken dat we aan de tweede helft geen woorden meer vuil zouden maken. Daarom ga ik hier alleen maar herhalen wat ik na de wedstrijd zei.
We hebben de wedstrijd verloren door twee dingen:
We hielden ons niet aan de afspraken die we hadden gemaakt op het trainingsveld. We wisten dat Betuwe zou schoppen, we hadden hier zelfs op getraind afgelopen vrijdag. Desalniettemin stond er regelmatig niemand achterin. Was dit het enige geweest, dan was er nog niets aan de hand geweest, want na twee (OK; misschien 3) tries van Betuwe was dit probleem ook opgelost (OK; nog één score tegen laat in de tweede helft, maar toen was het kwaad al geschied).
Veel erger was dat om de één of andere reden na de tweede try van Bemmel en masse onze kopjes gingen hangen. Niet één voor één, maar en masse!
Diezelfde tegenstander die we nog geen 10 minuten daarvoor op de slachtbank hadden klaargelegd, lieten we nu ineens ongehinderd door onze linies lopen. Je kan eens een keer een tackle missen, maar dit werd meer een wedstrijd waarin je een keer een tackle kan maken. Er is iets heel erg mis aan het gaan als de fly-half de meeste tackles moet maken.
Diezelfde voorwaarsten van Betuwe die aan het eind van de eerste helft met angstzweet op de rug naar de scrums kwamen sjokken, lieten we nu zomaar door ons pack heen dansen en lekker balletjes off-loaden naar hun dikke vriendjes. Ik denk dat die ietwat corpulente nummer drie van Bemmel vannacht een heel lekker met z’n handjes onder de dekentjes heeft geslapen.
Wat een vertoning!
We waren niet meer vooruit te branden.
We begonnen naar de spelsituaties te wandelen
Rugby is één van die sporten waar je kan zien wie er wint, ook al weet je de stand niet.
En je kan het horen. Ineens was het de scheidsrechter z’n schuld….?!
Ik kan me voorstellen dat mensen enigszins geirriteerd werden door de hoeveelheid handjes in de ruck bij Bemmel, maar dat is niet een zaak van de ref. Enerzijds kan de man gewoon niet zien wat er aan de kant van de ruck gebeurd, anderzijds hebben we ook een stapel strafschoppen meegekregen. Dus wat de ref betreft zijn we daar wel mee klaar.
Daarnaast stonden de mannen van de Betuwe vaak gewoon in hun goede recht als zij aan de bal zaten bij het begin van het kontakt; als wij er geen mensen bij hebben, dan is er geen ruck en mogen zij gewoon aan de bal zitten! Dat wij daar later dan een bult vlees tegenaan gooien doet niet zoveel ter zake; de bal was al van Betuwe.
De verantwoordelijkheid voor het winnen van de bal ligt primair bij ons. Wij moeten de bal zo inbrengen dat de tegenstander er niet bij kan. Wij moeten er snel genoeg bij zijn om de bal af te schermen en wij moeten als er al mannen aan de bal zitten, die mannen van de ruck af werken.
De ref kan voor ons de rucks niet winnen, de ref kan onze tackles niet maken, de ref kan de ballen niet voor ons vangen en de ref kan niet voor ons de meest optimale keuze maken in de aanval.
Dat moeten wij doen.
Enfin; puike eerste helft!
Zondag nog puiker.
Nick den Uijl
Geef een reactie